Sneeuw en ijs brengen vaak veel plezier met zich mee. Lekker dollen en gek doen in dat gekke witte spul, glibberend en glijdend over dat rare gladde laagje dat nu op die plek ligt waar je eerst altijd nat werd… Voor je hond brengt het ook veel verrassingen met zich mee en de meeste honden vinden het geweldig. Het is echter allemaal niet ongevaarlijk.
Als je hond op het glibberige ijs rondspartelt en allerlei doldwaze Disney-buitelingen maakt, ziet dat er inderdaad erg koddig uit. Maar niet alleen mensen kunnen door dit soort acties ernstige spier- en peesblessures oplopen: dit geldt ook voor honden!
Daarnaast hebben honden geen beschermend schoeisel aan, zoals wij. IJs is niet alleen heel glad, maar zeker in combinatie met sneeuw kan het messcherpe randjes vormen. Na een flinke aanloop snel over die randjes glijden kan vervelende beschadigingen aan de voetzolen opleveren. En de kussentjes van de hond zijn niet of erg moeilijk te hechten. Het is niet voor niets dat poolhonden die voor de sledehondensport gebruikt worden, onder dat soort omstandigheden vaak schoentjes dragen.
Een laatste gevaar van ijs komt als het al bijna weggedooid is. Je hond was gewend lekker op die nieuw ontstane supergladde glijbaan te spelen. Als de dooi inzet, weet hij echt niet dat het ijs nu niet meer veilig is. Ieder jaar weer zakken honden door het ijs en verdrinken onder de ogen van hun hulpeloze eigenaar. En hulpeloos ben je: waar de hond doorheen zakt, kun je als eigenaar niet komen zonder je eigen leven in gevaar te brengen.
Het mag er zo grappig uitzien als je hond de hem toegegooide sneeuwballen vangt en vervolgens in opperste verbazing om zich heen kijkt: “Hè? Waar is die witte bal nou gebleven?”. Sommige honden blijken gek te zijn op die “ijsjes” en eten de ene bal na de andere op, of beginnen uit zichzelf gewoon van de grond te eten. Van het eten van sneeuw kan je hond alleen wel behoorlijk ziek worden. Overgeven en soms dagenlang diarrhee zijn vaak het gevolg.
Sneeuw heeft daarnaast de vervelende gewoonte om zich tussen de voetzolen van je hond op te hopen. Daar vormt het vaak gemeen scherpe ijsballen. Als je tijdens een winterse wandeling in de sneeuw je hond ineens zijn eigen poot op ziet eten (daar lijkt het op het eerste gezicht namelijk op), is dat wat er aan de hand is. Op dat moment kun je proberen de sneeuwklompen met je vingers te smelten. Je vingers zijn alleen meestal sneller koud dan het ijs gesmolten. Niet proberen los te trekken! De ijsballen zitten namelijk helemaal vast aan de haren onder de poten van je hond, en lostrekken is behoorlijk pijnlijk!
Het probleem onderweg oplossen is dus moeilijk. Je kunt het echter wel goed voorkomen. Knip zoveel mogelijk de haren tussen de voetzolen van je hond weg. Uiteraard kijk je goed uit dat je niet in zijn poten knipt. Als je daarna vaseline tussen zijn kussentjes smeert, heeft de sneeuw veel minder vat de op poten en ontstaan die ijsballen lang zo makkelijk niet.
Vaseline tussen de tenen helpt ook tegen een ander probleem: irritatie door pekel. Natuurlijk probeer je ervoor te zorgen dat je hond niet over gepekelde straten en stoepen loopt. Het is alleen niet altijd te vermijden. Soms begint een hond helemaal te trekkepoten of zelfs te janken omdat de pekel in zijn poten bijt. Vaseline beschermt op dat moment de huid tussen de kussentjes. Als je na thuiskomst dan ook nog zijn poten even afspoelt in een teiltje met water, voorkom je dat die huid gaat irriteren en daardoor kapot gaat.
Of we het nou willen of niet, kortharige honden, zeker die zonder ondervacht, hebben het sneller koud dan andere honden (en naakthonden hebben het nog kouder). Als de temperatuur flink daalt, moeten we daar rekening mee houden. Niet langdurig buiten laten stilstaan, zitten of liggen, maar flink in beweging houden. Sommige honden zorgen uit zichzelf al voor extra bescherming. Mijn Dalmatiër, Joschka, werd laat in de herfst altijd net ìets forser. In de lente ging het er vanzelf weer vanaf (hij behoorde tot de zeldzame Dalmaten die heel goed zelf zijn voedselbehoeften kon inschatten).
Ook nat weer heeft zijn gevaren, vooral in combinatie met kou. Veel honden hebben een vacht die uitstekend beschermt tegen regen. Als je tussen de haren kijkt, zie je dat ze bij de huid nog droog zijn. Anderen raken snel compleet doorweekt. Mijn Maltezer Humphrey bijvoorbeeld zag er bij een flinke hoosbui na tien minuten uit als een roze big! Natuurlijk moeten we ook hier de hond weer flink in beweging houden en thuis gekomen het dier zorgvuldig afdrogen.
In beide bovenstaande gevallen kan een hondenjas uitkomst bieden. Nog geen 10 jaar geleden was dat iets raars, ook al waren hondenjassen in de windhondensport doodnormaal en kwamen zelfs in de jachthondensport (toch een stoere tak van hondensport) verstandige jagers erachter dat een hondenjas soms toch nuttig is.
Er is in Nederland ruim voldoende aanbod, ook voor grotere rassen. In sommige dierenzaken, maar anders online zijn hondenjassen volop te koop. Bij het kiezen van een jas is het belangrijk dat je de maten van je hond goed opneemt. Vaak wordt in een hondenwebshop uitgelegd welke maten van belang zijn. Bij de dierenzaak kun je natuurlijk je hond meenemen.
Sandra Hurkmans